دکتر سیدمحسن میرباقری، مفسر قرآن کریم در قسمت نوزدهم از مجموعه درسگفتار «نمی از باران» درباره ظاهر و باطن سوره مبارکه کوثر میگوید: مرحوم مظفر در مراحل ظاهر قرآن سوره مبارکه کوثر را مثال میزند.
آیه اول این سوره مبارکه یک مژده است. «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ؛ ما تو را (چشمه) كوثر داديم». خیر کثیر در این آیه به دلیل این است که کلمه عطا بر خیر وارد میشود.
در آیه دوم آمده است: «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ؛ پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن» در این آیه شریفه خداوند متعال خطاب پیامبر(ص) میفرماید که پس از این خیر و عطای الهی، نماز بخوان که این نماز همان نماز شکر است.
در آیه سوم این سوره مبارکه آمده است: «إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَر، دشمنت خود بى تبار خواهد بود». در این آیه چهار مطلب بیان شده است. اول اینکه پیامبر(ص) یک بدگویی کننده داشته است. دوم اینکه حرف این بدگو این بوده که پیامبر(ص) ابتر است و پسری ندارد و دین او جمع خواهد شد.
سومین مطلب اینکه در این آیه پیشگویی و اشاره میشود که این بدگو کننده خود، ابتر است و این اتفاق رخ داد و عاص بن وائل که بدگویی پیامبر(ص) را میکرد، ابتر از دنیا رفت. چهارمین مطلب اینکه این آیه شریفه بیان میکند که پیامبر(ص) ابتر نیست. در حقیقت این سوره مبارکه بیان میکند که خیر کثیری در نسل پیامبر(ص) وجود دارد و حضرت زهرا(س) همان کوثری است که نسل پیامبر(ص) را ادامه میدهد.
انتهای پیام